Okul Arkadaşım Hamza Sezer

OKUL ARKADAŞIM HAMZA SEZER

Hamza Sezer, Rıza Çelik, Süleyman Özerol
(Akçadağ İlköğretmen Okulu 1967-1968ı)

1966 yılında öğretmen okulu sınavlarında Hamza Sezer ile Akçadağ İköğretmen Okulunu kazanmıştık. Kızlardan da Makbule Erhan ve Ayşe Öztürk Mardin Kız İlköğretmen Okulunu kazanmışlardı.

Sözlü sınav için Akçadağ İlköğretmen okuluna gittik. Sınavdan sonra İbşir Güner öğretmenim hemen yanıma yaklaştı, neler olduğunu sordu. Ben de olan biteni kısaca anlattım. Hepsi birden, “mutlaka kazanırsın” dediler. Hamza da başka bir derslikteydi. Babası yanıma geldi; “Tek sen kazan da, oğlum kazanmasa da olur”, dedi. Beni çok severdi. Onun bu sözünü hiç unutamam…

Hamza ile altı yıl birlikte okuduk. Bir yıl sınıfta kalması sonucu benden iki yıl sonra bitirdi okulu. Çünkü altı yıl olan öğrenim süresi yedi yıla çıkarılmıştı. 1974 yılında bitirdi ve Van’da göreve başladı. 

1955 yılında doğan arkadaşımı 19 Ağustos 2016 günü Eymir’de derleme çalışmasına gittiğimde arayan Selahattin Başaran onu kaybettiğimizi bildirdi.

Hak rahmet eylesin…

Hamza, Ballıkaya’yı kendi köyü gibi kabul ediyordu… 

Kendisinden derlediğim yaşamöyküsünü ve Ballıkaya ile ilgili şiirini sunuyor, saygı ve sevgiyle anıyorum.

Hamza Sezer

1 Ocak 1955 tarihinde Kargı Hacıhamza’da doğdu. Aslen Edirne Havsa-Necatiye köyündendir. Babasının memuriyet görevi nedeniyle Kargı Cumhuriyet İlkokulu (1-2-3) ve Hekimhan Ballıkaya İlkokulunda okudu (4-5). Akçadağ ilköğretmen Okulunda yatılı olarak okuyup bitirdi, 1974 yılında Van'a öğretmen olarak atandı. Askeriliğini Van’da er öğretmen olarak yaptı. 1983 yılında İstanbul’a geldi. 2000 yılında emekli oldu (Eylül). Emeklilikten sonra özel dershane ve özel sürücü kursu müdürlüğü yaptı. 1975 Temmuzunda evlendi. Bir kız, iki erkek üç çocuk sahibidir.

İlkokulu okuduğu Balıklaya köyünde Satı Ebenin (Özerol) söylediği mani ve deyişlerinden etkilenerek 1967 yılında Akçadağ Öğretmen Okulunda şiir yazmaya başladı. Âşık Veysel, Karacaoğlan gibi halk ozanlarından esinlendi. Okulda öğretmen okulunun kuruluş yıldönümündeki şiir yarışması duyurusu üzerine yarışmaya katıldı ve Ballıkaya köyü ile ilgili şiiri ile 2. oldu. Bu şiiri Malatya'da Görüş gazetesinde Süleyman Özerol tarafından “Yenilenen Köy Balıklaya” yazı dizisinde yayınlandı.
Önceleri heceli, sonraları serbest şiirler yazdı. Akçadağ İlköğretmen okulunda öğretmeni Gülfidan Tece’nin oldukça etkisi oldu. Şiirleri okul arkadaşları Süleyman Özerol ve Rıza Çelik ile ödev kâğıtlarını dikine katlayarak kesip yaptıkları “dergilerde”, okul duvar gazetelerinde, ardından yerel gazetelerde yayınlandı. “Badem Çiçeği” adlı şiir kitabını yayınladı (İstanbul 1992).

"Doğa Sevgimi Ballıkaya köyünden Aldım"

Kendisine kulak verelim ve şiirler, Ballıkaya ile ilgili bana yazdıklarını okuyalım.
"Doğa ile ilgili bir şiir yazıp göndermiştim. Kitabımda olan bir şiir değildi. TRT FM’de yayınlandı bana canlı okuttular telefon bağlantısıyla.
İçimde var olan hasretin ve özlemin şiire dökülmesi diyelim.
Tabii ki şiir deyince Nazım Hikmet aklıma gelir…
Özlemimi düz yazı yazarmışçasına şiirleştiriyorum. Özlem, hasret şiiri yazan şairleri beğeniyorum. Bir ara bir şiir sitesinde yayınlamıştım 5-10 şiirimi ama o siteyi bulamıyorum şimdi. Şiir Sayfası mıydı, Şiir Gezgini miydi, neydi?
İlk doğa sevgimi Ballıkaya köyünden aldığımı unutmam. Menç gütmeye gittiğimizde paslı çinko çaydanlıkta çay demlediğimizi türlü sokak oyunları oynadığımızı falan. Başoğ ile at gütmeye gidişlerimizi... Kısaca doğa ile iç içe olduğumuzu. Zaten TRT’de okunan şiirim Ballıkaya’da doğanın ben de bıraktığı güzel izlenimlerin yansımasıydı."

Bizim Köylüler

Ballıkaya derler köyümüzün adına
Doyulmaz yoğurdunun kaymağının tadına
Atına malına davarına
İyi bakar bizim köylüler

Alaçayır koymuşlar yaylamızın adını
Ballıkaya’dan akan tatlı balını
Kaynaklarından akan suyunu
İyi kullanır bizim köylüler

Yokuştur Ağtarla’nın yolu
Kaysı dersen bizim köyde dolu
Yerlere değiyor elmanın dalı
İslim yapar bizim köylüler

SEZER köyünü anlatır
Hepsini bir bir söyletir
Çiçekleri mest eyletir
Ağaç severdir bizim köylüler *

* Süleyman Özerol, “Eskiden Çatak ile Alaçayır arası türküydü…”