Hüseyin Kutlu Aramızdan Ayrıldı
Hüseyin Kutlu Aramızdan Ayrıldı
Köyümüz halkından Güllü Kutlu ve Hasan Kutlu oğlu, Gülten Kutlu eşi; Tolga ve Doğuş'un babası Hüseyin Kutlu (1965), 25 Ağustos 2020 Salı günü Ankara'da aramızdan ayrıldı. Cenazesi Ankara'da Karşıyaka Mezarlığında toprağa verildi.
Hak rahmet eylesin.
Ölüm Bizim Kuşağa Dadandı
"Yastadır ey deli gönül yastadır
Gelir diye kulaklarım sestedir
Yağmur yağar zülüflerin ıslanır
Var git duman şu yaylanın üstünden"
Günaydın sevgili günlük, günaydın kardeşlik.
Zaman kötü kardeşlik, zaman karanlık.
Günler ağır, günler ölüm haberleriyle geliyor.
Dün sabah kalktım. Güya kahvaltı edip bahçeye gidecektim. İki gündür esen rüzgarın döktüğü elmaları cevizleri toplamaya. Ablam benden önce kalkmış, radyoyu açmış. Radyoda birbiri peşi sıra türküler çalıyor çeşitli yörelerden. Güzel türküler. Dünya üstüne, hayat üstüne, insan, aşk, sevda, ölüm, ayrılık, hasret, gurbet üstüne türküler. Sonra ablam girdi içeriye "az önce İmam geçti kapıdan, Hüseyin Kutlu'nun vefat ettiğini söyledi" dedi.
İçim çekilir gibi oldu. Bıraktım her şeyi, kahvaltıyı, bahçeyi, gerisin geriye yatağa döndüm, yattım öğlene kadar. Düşündüm sonra, eski zamanları, eski köyü, çocukluğumuzu. Eski köyde, kös harmanında, gözenin derelerde oynadığımız oyunları. Yaşıtımdı o benim, ta çocukluktan beri arkadaşımdı...
Küçükken ele avuca sığmaz, delişmen, afacan bir çocuktu. Sonraki yıllar onlar Ankara'ya, biz İstanbul'a göç ettik. Ama her yaz köyde buluşuyorduk görüşüyorduk.
Son yıllarda başından geçen bir olay nedeniyle biraz durgunlaşmış, sessizleşmiş, içine kapanmıştı. Bu durumdan, bu psikolojiden biraz olsun kurtulması için sürekli bir yerlere; bahçeye, bağa, dağlara, mantar, kuşburnu alıç ve benzeri toplamaya gidelim derdim, kabul etmezdi.
Her gün telefonla arardı, on kez aradığı bile olurdu.
İşte böyle sevgili günlük, işte böyle kardeşlik. O delişmen, o afacan çocuk dün çekip gitti.
Devri daim olsun.
Yıldızlar yoldaşı olsun.
Demek ölüm bizim kuşağa da dadandı, sıra bize geldi öyle mi kardeşlik.
Bu yıl ölümler hep bir fırtınayla, bir rüzgarla geldi. Artık rüzgar ve gül iklimindeyiz kardeşlik.
Köy, yavaş yavaş azalmaya, sessizleşmeye başladı sevgili günlük. Yavaş yavaş sonbahara dönüyoruz. Bakalım nice olur halimiz.
Yine görüşmek dileğiyle, kendine iyi bak kardeşlik...
İnayet KOÇ
Ballıkaya Günlüğü/Akarsuya Mektuplar
Gelir diye kulaklarım sestedir
Yağmur yağar zülüflerin ıslanır
Var git duman şu yaylanın üstünden"
Günaydın sevgili günlük, günaydın kardeşlik.
Zaman kötü kardeşlik, zaman karanlık.
Günler ağır, günler ölüm haberleriyle geliyor.
Dün sabah kalktım. Güya kahvaltı edip bahçeye gidecektim. İki gündür esen rüzgarın döktüğü elmaları cevizleri toplamaya. Ablam benden önce kalkmış, radyoyu açmış. Radyoda birbiri peşi sıra türküler çalıyor çeşitli yörelerden. Güzel türküler. Dünya üstüne, hayat üstüne, insan, aşk, sevda, ölüm, ayrılık, hasret, gurbet üstüne türküler. Sonra ablam girdi içeriye "az önce İmam geçti kapıdan, Hüseyin Kutlu'nun vefat ettiğini söyledi" dedi.
İçim çekilir gibi oldu. Bıraktım her şeyi, kahvaltıyı, bahçeyi, gerisin geriye yatağa döndüm, yattım öğlene kadar. Düşündüm sonra, eski zamanları, eski köyü, çocukluğumuzu. Eski köyde, kös harmanında, gözenin derelerde oynadığımız oyunları. Yaşıtımdı o benim, ta çocukluktan beri arkadaşımdı...
Küçükken ele avuca sığmaz, delişmen, afacan bir çocuktu. Sonraki yıllar onlar Ankara'ya, biz İstanbul'a göç ettik. Ama her yaz köyde buluşuyorduk görüşüyorduk.
Son yıllarda başından geçen bir olay nedeniyle biraz durgunlaşmış, sessizleşmiş, içine kapanmıştı. Bu durumdan, bu psikolojiden biraz olsun kurtulması için sürekli bir yerlere; bahçeye, bağa, dağlara, mantar, kuşburnu alıç ve benzeri toplamaya gidelim derdim, kabul etmezdi.
Her gün telefonla arardı, on kez aradığı bile olurdu.
İşte böyle sevgili günlük, işte böyle kardeşlik. O delişmen, o afacan çocuk dün çekip gitti.
Devri daim olsun.
Yıldızlar yoldaşı olsun.
Demek ölüm bizim kuşağa da dadandı, sıra bize geldi öyle mi kardeşlik.
Bu yıl ölümler hep bir fırtınayla, bir rüzgarla geldi. Artık rüzgar ve gül iklimindeyiz kardeşlik.
Köy, yavaş yavaş azalmaya, sessizleşmeye başladı sevgili günlük. Yavaş yavaş sonbahara dönüyoruz. Bakalım nice olur halimiz.
Yine görüşmek dileğiyle, kendine iyi bak kardeşlik...
İnayet KOÇ
Ballıkaya Günlüğü/Akarsuya Mektuplar
Yorumlar
Yorum Gönder